Drugiego rozbioru
Encyklopedia PWN
ekon. termin oznaczający finanse publiczne, a ściślej ich część określaną jako budżet państwa.
teologia
uporządkowana wiedza religijna.
[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
Wilno, Vilnius 
,
stolica Litwy, na południowym wschodzie kraju, w odległości 315 km od Morza Bałtyckiego i 32 km od granicy z Białorusią.
,
wojna północna 1655–60, druga wojna północna,
wojna toczona przez Szwecję (okresowo w sojuszu z Brandenburgią i Siedmiogrodem) przeciw Polsce, potem także Danii, Austrii, Brandenburgii i Holandii.
wojny polsko-szwedzkie1563–1721,
wojny między Polską a Szwecją od połowy XVI w. do początku XVIII w. Przyczyną ich było dążenie Szwecji do opanowania południowo-wschodnich i południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego, sprzeczne z interesami Polski w Inflantach i z jej próbami (od czasów Zygmunta II Augusta) prowadzenia własnej polityki morskiej (dominium maris Baltici); dodatkowym powodem wojen był konflikt dynastyczny.
żupa, supa,
w Polsce od połowy XIII w. nazwa dochodów władcy z kopalń soli i kruszców;
